dinsdag 30 september 2014

Krokante zoete broodjes

Wat is het toch leuk om positieve reacties te ontvangen van mijn familie en vrienden. Niet alleen zijn ze enthousiast over mijn blog, degenen in mijn buurt zijn ook enthousiast over het feit dat ze als proefkonijn worden gebruikt. Als we alles zelf gaan opeten wat ik de laatste tijd bak, komen we binnen de kortste tijd heel wat pondjes aan. Dat is natuurlijk niet de bedoeling van dit avontuur. Ik moet ook nodig weer beginnen met sporten, helemaal nu ik toch wel van alles aan het proeven ben. Ik moet wel weten wat ik bak en of het wel goed smaakt, maar dat wil ik niet merken aan de weegschaal. Daarom probeer ik alles een beetje uit te delen zowel aan mijn familie als aan mijn buren. 
In het kader van mijn goede voornemen om te sporten zette ik gisteravond de wekker op 06:15 uur. Vanochtend werd ik om 06:05 uur gewekt door Kuifje. Aan de ene kant was ik blij, zodat ik op de loopband kon nadat ik hem gevoed had. Helaas gingen mijn plannen niet door, want Kuifje wilde niet meer slapen. Na alle ochtendcommotie om Krullenbol op tijd op school te krijgen, ging Kuifje om 9:00 uur zijn ochtendslaapje doen en kon ik die tijd mooi benutten door te bakken! En nee niet te sporten.. 
Ditmaal wil ik jullie laten kennismaken met mijn krokante zoete broodjes. Het is een lekkernij voor bij de thee of koffie, wat niet al te zoet smaakt, maar net genoeg om te smullen. Op zich zou je kunnen variëren met de vulling, ik heb gekozen voor een zoete vulling met tahin en suiker. Tahin kun je in elk Turks winkeltje vinden. Het is sesampasta met olie erop dat je goed moet roeren voordat je het gebruikt.
Ik begon met het kneden en laten rijzen van het deeg. Daarna heb ik het deeg in vieren gedeeld, en die stukken ook weer in vieren. Zo had ik dus 16 bolletjes deeg. Elk bolletje heb ik uitgerold ter grootte van een ontbijtbord. Deze heb ik weer gesorteerd in vier groepen van vier uitgerolde deegjes. Ondertussen heb ik de boter laten smelten. De vier uitgerolde deegjes stapel je op elkaar en ondertussen smeer je de boter tussen elke laag. Wees absoluut niet zuinig met de boter, hoe meer hoe lekkerder. Alleen op de bovenste laag smeer je voorlopig niks. Als je vier stapels hebt, pak je de eerste stapel die je hebt gemaakt en je rolt deze uit tot een rechthoek. Dus de stapel van vier laagjes rol je allemaal tegelijk uit. Het hoeft niet allemaal superdun te worden. Vervolgens heb ik er weer boter op gesmeerd met mijn kwastje en heb de tahin laten druppelen en met een lepel ook uitgesmeerd.
Omdat ik het allemaal zoet wilde hebben, heb ik er daarna suiker op gestrooid. Hier maak je vervolgens een mooie rol van die je daarna in stukken van ongeveer 2 cm snijdt. In elke stuk maak je met behulp van een stok (of de achterkant van een houten lepel of pollepel) een deuk in het midden, zodat de zijkanten met alle laagjes mooi omhoog komen te staan. Ik heb het met mijn handen nog een beetje vormgegeven, het gaat niet allemaal vanzelf mooi staan.
Nadat alles op de bakplaat ligt (met deze ingrediënten kreeg ik bijna 3 bakplaten vol!) smeer je er nog eigeel op en laat je het nog even staan zodat het kan rijzen. In een voorverwarmde oven op 180 graden waren ze binnen 20 minuten goudbruin gebakken. Deze broodjes zijn niet alleen lekker zoet, maar ook heerlijk krokant!



Krokante zoete broodjes
1 glas water
1 glas melk
1 ei
verse gist
1 el suiker
2 el stroop
1/2 glas zonnebloemolie
5,5 a 6 glazen bloem
zout

tahin (sesampasta)
suiker

zondag 28 september 2014

Gehakt en zelfgemaakte deeg een perfecte combinatie!

Mijn lieve Kuifje is ziek. Hij heeft keelpijn, hoest erg vervelend en heeft koorts. Onze plannen voor een gezellige zondag hebben we hierdoor moeten afzeggen en met dit prachtige weer was ik de hele dag binnen met mijn schatje. Natuurlijk mag ik niet klagen als moeder en het mama-laat-me-niet-alleen-gehuil viel vandaag ook wel mee, maar ik had me een leukere zondag kunnen voorstellen. Maar goed onze kindjes gaan voor alles uiteraard en mede dankzij Kuifje heb ik toch lekker kunnen bakken vandaag. Ik moest me toch ergens mee bezighouden tijdens zijn middagslaapje! Al had dit best een stapel strijkgoed, of de volle wasmand kunnen zijn, ik koos lekker voor de keuken. Vandaag zijn het heerlijke broodjes met gehakt worden. In het Turks heet dit "pide". Qua smaak lijkt het een beetje op de lahmacun (de Turkse pizza), omdat het gehakt rauw op het deeg de oven in gaat en doordat de ingrediënten van de gehaktvulling ook vergelijkbaar zijn. Maar het deeg is juist heel anders, het is zachter en heeft meer smaak. Wat degen betreft ben ik niet zo van de maatbekers, maar om het hier te kunnen beschrijven heb ik goed onthouden wat er allemaal in ging vandaag.




Het deeg voor de pide heb ik van verse gist bereid. Dit heb ik met 1 glas lauwwarm water en 1 eetlepel suiker laten smelten met behulp van de lepel. Daarbovenop gingen 2 glazen melk, 2 eieren (waarvan ik 1 eigeel apart heb bewaard), 1 glas zonnebloemolie, zout en ongeveer iets meer dan 1 kg bloem. Ik weet dat ik niet echt duidelijk ben over hoeveel bloem er nou ingaat, maar dat komt omdat ik het ook echt niet precies weet. In Turkse recepten staat ook altijd "bloem, zoveel als er in kan". Tja, hoeveel moet er dan in?! Het is de bedoeling dat dit een zacht kneedbare deeg wordt dat niet aan je vingers plakt. Dus de bloem doe ik al knedend beetje bij beetje in, zodat er tenminste niet te veel in gaat. Hoe zachter het deeg tijdens het kneden, hoe zachter en lekkerder het deeg is na het bakken. Dit soort deeg moet je ook altijd minstens 10 minuten kneden zodat alle ingrediënten goed met elkaar mengen. Het deeg heb ik overdekt laten staan zodat het kon rijzen. In de tussentijd bereidde ik de gehaktvulling. Hier zitten in: 2 uien, een stuk of 10-15 pepers, een stuk of 10-15 cherrytomaatjes (dat mogen ook een paar gewone tomaten zijn), ongeveer 1 kg rundergehakt, paprikapuree, olijfolie, zout en kruiden zoals Italiaanse mix, shoarma-kruiden, knoflookpeper. Eerst even wat achtergrondinformatie over mijn pepertjes. Deze had ik 5 weken geleden meegenomen uit Turkije. Omdat het behoorlijk veel was en wij het niet op kregen, heb ik nog steeds wat in de groentela van mijn koelkast liggen. Na 5 weken zijn deze pepers helemaal uitgedroogd, maar gelukkig wel in goede zin! Het heeft een lekkere smaak, alsof het speciaal in de zon gedroogd is. Vandaar dat ze op de foto ook allemaal verkleurd zijn. Maar goed ik maar eens verder met mijn recept. 
De uien, pepers en tomaatjes hak je fijn in de keukenmachine. Voor de rest doe je alles bij elkaar en meng je het goed met je hand (of een lepel). De kruiden kun je naar eigen smaak en eigen assortiment toevoegen. Ik heb een aardig verzameling van kruiden en maak er graag gebruik van. Bij de gehaktvulling doe ik ook een beetje water zodat het beter smeerbaar is. Nadat het deeg gerezen is, heb ik er allemaal kleine bolletjes van gemaakt die ik dan uit kan rollen in de vorm van een ovaal. Als je de bolletjes van te voren maakt, zodat het kan rusten, zal het ook makkelijker uit te rollen zijn. De vulling smeer ik dan met de bol van de lepel in het midden uit over het ovalen deeg en geef er dan een vorm aan zoals op de afbeelding te zien is. Het eigeel die ik apart had bewaard meng ik met een beetje yoghurt en smeer dat met een kwast uit over de randen zodat het mooi bruin kan bakken. De oven stond bij mij op 220 graden en de Turkse broodjes waren dan ook in 11 minuten mooi bruin gebakken. Ik heb niks anders dan lovende woorden gehoord over mijn broodjes, het is een ware succes geworden! Het deeg is heerlijk zacht en de vulling lekker hartig. Het is een maaltijd op zich. Deze komen er zeker in!





zaterdag 27 september 2014

Machtig engelenhaar

Wat vanochtend begon met een enorme mistbalk eindigde in een prachtige zonnige dag. We mogen zeker niet klagen met zo'n nazomer! Wat een drukke dag hebben we toch gehad vandaag. Met het gezinnetje wezen shoppen voor Krullenbol, wat ook daadwerkelijk eindigde in drie volle tassen met winterkleding voor hem. Ik ben blij verrast door het feit dat alle kleren gelukkig niet allemaal "cool" hoeven te zijn! Vorig jaar kochten we alleen maar stoere en sportieve sweaters met en zonder capuchon, omdat meneer er niet mooi maar cool uit wilde zien. Dit jaar toonde ik hem zomaar willekeurig een mooie gebreide trui, een beetje kak, wat ik superschattig vind bij jongetjes. En hij keurde het weliswaar goed! Ik heb niks laten blijken, maar heb daarna nog een paar vesten en truien gepakt in die trend. Eindelijk kan ik hem kleden naar mijn eigen smaak! 
Wat smaak betreft hebben we vanavond ook zeker gesmuld! We zouden na het eten naar mijn schoonzus en zwager gaan om gezellig bij te kletsen. Nu wilde ik uiteraard niet met lege handen opdagen en ben tijdens het koken voor het avondeten tussendoor een kunefe gaan maken. Kunefe? Jaaa, kunefe! Dat is een overheerlijk superzoet en machtig Turks toetje bestaande uit engelenhaar, zoutloos kaas, boter en suikersiroop. In feite ook makkelijk om te bereiden, maar het moet allemaal maar net lukken! Ik heb thuis alles voorbereid en later bij mijn schoonzus de kunefe aan beide zijden gebakken. Want je hoort het warm te eten. De voorbereiding bestond uit het bereiden van de suikersiroop.

Je zet water en suiker in een pannetje en laat het ongeveer 10 a 15 minuten koken, doet er aan het eind een theelepeltje citroensap in en na nog een paar minuten doorkoken, haal je het van het vuur af om af te laten koelen. Het engelenhaar haal je eerst uit elkaar, doet er daarna gesmolten boter doorheen en gaat er lekker met je vinger doorheen zodat het boter door al het engelenhaar zit. De helft ervan doe je daarna in een grote koekenpan en drukt alles goed aan. 
Als zoutloos kaas heb ik mozzarella gebruikt, deze heb ik met mijn handen uit elkaar geplukt en over de eerste laag verspreid. Daarna heb ik de rest van het engelenhaar erop verdeeld en weer goed aangedrukt. Bij mijn schoonzus thuis heb ik de kunefe aan beide kanten goed bruin en krokant gebakken en heb daarna gelijk de afgekoelde suikersiroop eroverheen geschonken. Nadat de kunefe alle siroop goed heeft opgenomen (duurt 2 minuutjes) kun je het verdelen en serveren. Het is overigens heerlijk met wat roomijs, maar dat hadden we helaas niet tot onze beschikking. Iedereen heeft ervan gesmuld, maar of ik dit opneem in mijn keuzemenu is nog de vraag. Het probleem is dat het warm opgediend moet worden. Maar misschien kan ik daar nog een oplossing voor verzinnen! Het is in ieder geval de moeite waard om dit supergemakkelijk en o zo heerlijk nagerecht te proberen! 

Hierbij de ingrediënten voor Kunefe:
300 gram engelenhaar
200 gram boter
400 gram mozzarella kaas
200 ml water
250 gram suiker
1 tl citroensap

Koekjes met Nutella


Vrijdagochtend om 07:50u port mijn man mij wakker, “opstaan we zijn laat!”. Na een supergezellig laat avondje uit eten met een goede vriendin, is het moeilijk om op te staan. Maar goed, ook al ben ik vandaag vrij, Krullenbol moet opstaan, aankleden, ontbijten en naar school. Terwijl hij zijn boterham met kipfilet opeet, maak ik zijn fruitbakje klaar. Vandaag geen tijd voor luxe bakjes fruit, een peer in vieren en hup deksel erop. Terwijl ik hiermee bezig ben, denk ik alvast na hoe ik mijn dag ga besteden. Ook al heb ik een dagje vrij, Kuifje slaapt nog twee keer op een dag waardoor ik mijn dag niet volledig buitenshuis kan benutten. Dan maar thuis nuttig zijn. Ik sorteer de inhoud van de kasten van mijn jongens, zomerkleren en kleren waar ze uitgegroeid zijn gaan uit de kast. Bij Kuifje gaan alle bakken met kleren open om te bekijken wat ik nog allemaal heb in maat 74 en 80. Daarna kijk ik wat ik allemaal heb gekregen in die maten. Dat is behoorlijk wat! We komen er de herfst in ieder geval mee door. Met de kast van Krullenbol zit dat anders. Voor hem moeten we gaan shoppen! Maar dat komt van het weekend wel. Kuifje begint al te zeuren, het is tijd voor zijn ochtendslaapje. Nadat ik hem op bed heb gelegd, kan ik twee dingen doen: het hele huis opruimen, of nieuwe koekjes gaan bakken en alleen de begane grond opruimen. Uiteraard kies ik voor de tweede optie! Het worden vandaag cacaokoekjes gedoopt in suiker met een toefje nutella erop. Ik heb het nooit eerder gebakken, het is dus spannend hoe het gaat worden. Het deeg is makkelijk te kneden. Eerst de boter, poedersuiker en ei mixen, daarna de vanillesuiker, bakpoeder, cacao en de bloem er langzaam in mengen en beginnen met kneden. Ik doe er steeds een beetje bloem bij zodat het deeg niet te hard wordt. Het moet een zachte deeg worden, die niet aan je handen plakt.
Daarna maak ik kleine bolletjes ter grootte van een walnoot en doe dat door suiker. Nadat alles op de bakplaat ligt, druk ik in alle bolletjes een kuil met mijn wijsvinger. Daarna gaan ze 15 tot 20 minuten in de voorverwarmde oven van 160 graden. Nadat ze afgekoeld zijn doe ik met behulp  van twee lepeltjes toefjes nutella in de kuilen. Even proeven, hmmmm! De nutella maakt het helemaal af, lekker hoor! Even testen of anderen het net zo lekker vinden, zo ja dan maken deze koekjes zeker kans!


Cacaokoekjes gedoopt in suiker met een toefje nutella  
(toch maar een kortere naam bedenken)
200 gram boter op kamertemperatuur
1 ei
iets minder dan een glas poedersuiker
2 ½ el cacao
half pakje bakpoeder
pakje vanillesuiker
3 glazen bloem
Kristalsuiker om in te dopen
Nutella

Even voorstellen..


Even voorstellen!

Ik ben een getrouwde jongensmoeder van 30 (!) en ben parttime aan het werk als vertaler. Na mijn titel meester in de rechten te hebben behaald, ben ik eigenlijk een beetje in het vertalers vak gerold. Ik werk sinds kort nog maar 18 uur per week en heb zodoende lekker tijd voor mijn kinderen. Ik hou van koken, shoppen, socializen met vrienden en reizen.
Ik heb twee zoontjes, de oudste is vijf, die ik maar voor het gemak Krullenbol noem. Hij krijgt namelijk mijn krullen als hij een hele poos niet naar de kapper gaat. Krullenbol zit momenteel in het tweede jaar van de onderbouw van een jenaplanschool. Hij heeft het daar enorm naar zijn zin en zit met vriendjes en vriendinnetjes in de klas die hij al van het kinderdagverblijf kent.
Mijn jongste is tien maanden oud, die doop ik hierbij tot Kuifje vanwege zijn enorme kuif die hij al vanaf zijn geboorte heeft. Kuifje gaat twee dagen in de week naar de kinderopvang, op de dagen dat ik werk.
Mijn man is 35 en werkt fulltime als HBO docent. Die noemen we maar gewoon Manlief.
Met zijn viertjes wonen wij in een kinderrijke witte nieuwbouwwijk, wat door zijn architectuur en groene omgeving een dorpsachtige sfeer heeft. We hebben contact met bijna al onze buren in de straat en komen af en toe ook bij elkaar over de vloer voor een etentje of een kop koffie.
Sinds kort ben ik dus begonnen met het opzetten van mijn bedrijfje vanuit huis. De eerste stap hiervoor is het uitproberen en proeven van recepten om uiteindelijk een assortiment of een keuzemenu te kunnen vormen. Mijn dagelijkse rompslomp in combinatie met de recepten die ik zal uitproberen kunnen jullie hier lezen. Ik hoop dat jullie naast het lezen van mijn blog ook iets aan de recepten zullen hebben. (Behalve mijn buren natuurlijk, anders heb ik straks geen klanten meer over.) 
In ieder geval veel lees en bakplezier!  

Here we go!


Daar gaan we dan! Na jarenlang wikken en wegen en dromen over een eigen patisserie, maak ik nu eindelijk een eerste stap in die richting. Ik ga thuis in het klein beginnen! In mijn witte Vinex wijk zal ik hopelijk mijn eerste proefkonijnen vinden in de vorm van mijn buren. Uiteraard is zelfs thuis beginnen met een online patisserie niet makkelijk. Ik moet eerst maar eens een keuzemenu proberen te verzinnen, dat in de smaak zal  vallen bij mijn doelgroep. Die doelgroep bestaat uit gezinnen die geen zin hebben om zelf te bakken en eens iets anders wil proberen dan de multivlaai. Anders dan de gemiddelde vlaaizaak, zullen mijn producten ook hartige baksels bevatten die men zelfs als een maaltijd kan nuttigen.
Om die felbegeerde keuzemenu vast te stellen ben ik vandaag begonnen met kokerellen. Eerst maar eens een paar dingen uitproberen of het lekker smaakt en of het makkelijk te maken is in grote hoeveelheden.
Mijn eerste probeersel zijn amandelkoekjes geworden. Het recept heb ik op internet gevonden, waar lovende woorden werden geuit voor deze koekjes. Tijdens het kneden van het deeg heb ik al besloten dat deze koekjes in ieder geval er niet in komen! Het deeg kruimelt en is erg moeilijk om uit te rollen. Nu ik maar een kleine hoeveelheid heb gemaakt, viel het op zich wel mee, maar ik weet nu al dat ik gek zou worden als ik dit in het groot zou moeten maken. Wat de smaak betreft, is het wel lekker. Doordat de amandels en de bloem geroosterd zijn, ruikt het heerlijk als je de koekjestrommel opent. Het is minder zoet dan ik had verwacht, 



maar de poedersuiker erbovenop maakt veel goed. Mijn zoontje van vijf heeft in ieder geval twee stuks naar binnen gewerkt nadat hij thuis was van school. Maar zoals ik al zei is het bakproces net zo belangrijk (misschien wel belangrijker!) als het resultaat.  Alhoewel ik nu op zoek zal gaan naar andere recepten voor amandelkoekjes, dit recept wordt het in ieder geval niet!
Mijn tweede probeersel van de dag zijn vegetarische groentenpannekoekjes geworden. Ik weet eigenlijk niet hoe ik deze moet noemen. Het is groente met lekker veel kruiden en beslag, wat je oorspronkelijk net als een american pancake dient te bakken in een koekenpan. Ik moet het natuurlijk weer anders doen en heb het beslag in een ovenschaal gegoten en in de oven langzaam laten garen. Zo is het meer dieetproof en wat lichter van smaak. Na drie kwartier in de oven wilde ik eens kijken of het gaar was. Nadat ik een mesje erin had gestoken, kwam ik erachter dat het niet zo was. Na ongeveer vijf keer kijken en in totaal twee (!!) uur baktijd, had ik een keiharde en donkere korst en nog steeds een zachte binnenkant (dacht ik). Ik heb het er maar uitgehaald en een paar uur laten staan op het aanrecht. Wat bleek: het moest gewoon uit de oven en even tot zichzelf komen. Ik had het dus voor niks zo lang in de oven laten staan, waardoor het niet lekker meer was. Conclusie: Volgende keer dus gewoon in de koekenpan bakken! Ik geef het uiteraard niet op! Ik zal en moet het binnen de kortste keren nogmaals maken en gewoon bakken op de traditionele manier. Hopelijk is het dan wel te eten.
Hierbij in ieder geval het recept van mijn goed gelukte amandelkoekjes:

Recept amandelkoekjes:
1 glas gemalen amandels
2 glazen bloem
1 eiwit
200 gram boter op kamertemperatuur
6 el poedersuiker
1 zakje vanillesuiker
2 theelepels bakpoeder

De gemalen amandels eerst in de koekenpan roosteren. Uit de pan halen en daarna de bloem een beetje lichtbruin roosteren. Blijf roeren tijdens het roosteren om te voorkomen dat het aanbrandt. Nadat beide afgekoeld zijn, doe je de rest van de ingrediënten erbij en kneed je het koekjesdeeg. Het wordt een harde kruimelige deeg wat je goed door moet kneden wil het een beetje aan elkaar plakken. Rol dit uit tot ongeveer 1 cm dik en haal er cirkels uit met een glas of een koekjesvorm. Van deze cirkels maak je met dezelfde glas of vorm een halve maan. De koekjes bak je in 180 graden in ongeveer 10 a 12 minuten lichtbruin. Nadat ze afgekoeld zijn, doe je er poedersuiker overheen met een zeefje.